dinsdag 3 januari 2012

verwaterde liefde

Ze loopt langs de rand waar de zee het strand ontmoet, armen gespreid, geconcentreerd. Haar blote voeten zet ze voorzichtig neer op de denkbeeldige lijn, alsof ze op het hoge koord balanceert in het circus. Haar zomerjurk wappert vrolijk mee in de wind en brengt haar uit balans. Alsof de wind wil zeggen dat ze een keuze moet maken. Niet meer balanceren, spring in het diepe, kies een kant.

De keuze is in feite heel eenvoudig. Gaat ze door op de weg die ze nu bewandeld, vol onrust, foute kerels en onvervulde verlangens. Maar ook vrijheid en ongebondenheid, geen vragen en niets moeten. Of waagt ze de sprong in het diepe, naar een bestaan met iemand die er voor gaat. Die haar onvervulde verlangens met alles wat hij heeft wil vervullen.

Op een mooie dag maken we buiten een wandeling, we zijn omring door spelende kinderen, we voelen ze lachen. Het liefst zou ik haar mee naar huis sleuren om aan ons eigen kroost te gaan werken. Om haar onvervulde verlangen te vervullen. Ik pak haar hand en leg mijn andere in haar nek, ik sta voor haar en kijk ondeugend grijnzend in haar ogen. Als ik haar wil zoenen krijg ik een mager kusje terug. “zullen we een wijntje drinken daar in dat cafĂ©, ik moet even zitten,” ontwijkt ze mijn toenadering op slinkse wijze. Ze voelt wat ik wil, maar twijfelt of zij het wel wil. Een wijntje gaat er altijd wel in. En wat maakt het uit. Na het wijntje kan het altijd nog.

Niet dus. Het wijntje viel niet zo lekker.

Stapje voor stapje loopt ze richting haar keuze, de keuze die ze zelf nog niet heeft gemaakt maar die ongetwijfeld gemaakt gaat worden. Of ze wil of niet. Ik kijk naar haar en zie haar wankelen. ‘Hou je hoofd omhoog en je hart sterk lieve schat, dan blijven je gedachtes vanzelf de goede kant opgaan.’ Wil ik haar aanmoedigen om de goede stap te zetten. Ze hoort me niet, de wind blaast onrustig om en in haar hoofd en blaast mijn woorden weg.



Met het aantrekken van de wind wordt de branding steeds heftiger. Het wordt steeds lastiger om langs het randje te lopen, het water komt steeds wilder dichterbij, is op zoek naar haar voeten, wil ze met haar mee trekken de diepte in. Een grote golf komt enthousiast aanzetten, overspoelt haar voeten. Ze springt op, schrikt van het water, en rent het veilige zand in. Ver weg van de diepte.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten